KORVO KAJ VULPO

Magistro korv’ sur arbo altsidanta,
En sia bek’ fromaĝon portis.
Magistro vulpo al odor’ flaranta,
Tiele proksimume vortis :
« Saluton korva moŝto mia.
Senfine vi aspektas bela kaj gracia !
Se plie, via voĉo trilas
Agrable kiel plumoj brilas,
Vi estas de 1’ arbaro la feniksa gasto. »
Je tiuj vortoj ekĝojegas korvo vanta ;
Por montri voĉon sen prokrasto
Malfermas larĝan bekon, jen rabaĵ’ falanta.
La vulpo kaptas ĝin kaj diras gi : « Kunulo,
Nu eksciu, ke flatulo
De la kredema aŭskultant’ profitas.
Ĉi tiu lecion’, fromaĝon ja meritas. »
La korvo honta kaj konfuza
Malfruis tro por ĵuri, ke ĝi estos ruza.

Libro I,2
Jean de la Fontaine
8 juil 1621 / 13 avr 1695

Le Corbeau et le Renard

Maître Corbeau, sur un arbre perché,
Tenait en son bec un fromage.
Maître Renard, par l’odeur alléché,
Lui tint à peu près ce langage :
« Hé ! bonjour, Monsieur du Corbeau.
Que vous êtes joli ! que vous me semblez beau !
Sans mentir, si votre ramage
Se rapporte à votre plumage,
Vous êtes le Phénix des hôtes de ces bois. »
A ces mots le Corbeau ne se sent pas de joie ;
Et pour montrer sa belle voix,
Il ouvre un large bec, laisse tomber sa proie.
Le Renard s’en saisit, et dit : « Mon bon Monsieur,
Apprenez que tout flatteur
Vit aux dépens de celui qui l’écoute :
Cette leçon vaut bien un fromage, sans doute. »
Le Corbeau, honteux et confus,
Jura, mais un peu tard, qu’on ne l’y prendrait plus.

Jean de La Fontaine