WARINGHIEN, en tant que professeur de lettres, s’est toujours passionné pour les problèmes relatifs à l’enseignement de la langue internationale.
Waringhien, estiel fakinstruisto pri beletro, ĉiam multe pasiiĝis pri la problemoj rilataj al la instruado de la internacia lingvo.
Franca Esperanto-Instituto (FEI), kiun li prezidas ĝis 1963. FEI estas lingva institucio, kies celo estas organizi la ekzamenojn, liveri la diplomojn, kontroli la lernolibrojn kaj atenti diversajn lingvajn problemojn.
http://www.franca-esperanto-instituto.net/
En la monata revuo Franca Esperantisto, li regule publikigas konsilojn por la instruantoj de Esperanto kaj ties lernantoj.
En 1935, li aperigas en la Kolekto de FEI plurajn verkojn por la lernantoj de Esperanto : Gvidlibro por la ekzamenoj de SFPE, Facilaj Esperantaj Legaĵoj.
Publikaĵo de kursoj
Li okupiĝas ankaŭ pri Perkoresponda Esperanto-Kurso, kiu estas redaktita de Marthe Rameau en 1935-1936, sed sub lia direkto.
En 1937, li adaptas por la franclingvanaj uzantoj la Ilustritan Kurson de Esperanto de Ferenc Szilagyi kaj publikigas la Tradukon de la provtekstoj de la Gvidlibro.
Esperantista Kulturdomo Greziljono
Ekde 1955, li kelkfoje vizitas la Esperantan Kulturdomon Greziljono (Baugé, Maine-et-Loire), agrabla kastelo meze de granda parko, kie li faras kursojn kaj prelegojn. Tiu kulturdomo ankoraŭ estas aktiva kaj proponas esperantajn kursojn, de ĉiuj niveloj (ĉefe en somero).
http://gresillon.org/?lang=eo
Esperanto sen peno
En 1972, li relegas la manuskripton de la libro-kurso de Jean Thierry, Esperanto sen peno (Assimil-lernolibro), kaj prezentis al la aŭtoro plurajn fruktodonajn rimarkojn pri kelkaj punktoj.
Kvinpetalo
La 3an de Majo 1987, kun Giorgio Silfer, li inaŭguras la Kvinpetalon, centron de studado pak progresado de Esperanto, troviĝantan en Bouresse, en la departemento Vienne.
http://kvinpetalo.org/
Franca Esperanto-Instituto
Dès 1934, il fonde le Franca Esperanto-Instituto (Institut français d’espéranto), qu’il préside jusqu’en 1963. F.E.I. est une institution linguistique dont le but est d’organiser les examens, délivrer les diplômes, contrôler les manuels d’étude et traiter divers problèmes de langue.
http://www.franca-esperanto-instituto.net/
Dans le mensuel Franca Esperantisto, il publie régulièrement ses conseils destinés aux enseignants de l’espéranto et à leurs élèves.
En 1935, il fait paraître dans la Collection de F.E.I. plusieurs ouvrages pour les étudiants de l’espéranto :
« Gvidlibro por la ekzamenoj de SFPE » (Guide pour les examens de la S.F.P.E., Société Française pour la Propagation de l’Espéranto), « Facilaj Esperantaj Legajoj » (Lectures faciles en espéranto).
Publication de cours
Il s’occupe aussi d’un Cours d’espéranto par correspondance, qui est rédigé par Marthe RAMEAU en 1935-1936, mais sous sa direction.
En 1937, il adapte pour les usagers francophones le Cours illustré d’espéranto de Ferenc S ZILÂGYI et publie la Traduction des exercices du gvidlibro.
Centre Culturel Espérantiste de GRÉSILLON
À partir de 1955, il visite parfois le Centre Culturel Espérantiste de GRÉSILLON (Baugé, Maine-et-Loire) où il donne des cours et prononce des conférences.
Ce centre est toujours actif et propose des cours d’espéranto de tous les niveaux (notamment pendant la période estivale).
http://gresillon.org/?lang=eo
L’Espéranto sans peine (Méthode ASSIMIL)
En 1972, il relit le manuscrit du manuel de Jean THIERRY, L’Espéranto sans peine (Méthode ASSIMIL), et présente à l’auteur plusieurs remarques fructueuses sur divers points.
https://blog.assimil.com/8927-2/
Kvinpetalo
Le 3 mai 1987, avec Giorgio SILFER, il inaugure La Kvinpetalo, centre d’étude et de perfectionnement de l’espéranto, situé à BOURESSE, dans la Vienne.
http://kvinpetalo.org/
